długość całkowita 225
głownia 110
szer. głowni 40
grubość 4
wys. szlifu 20
szer. rękojeśći (w najszerszym miejscu czyli na ,,brzuszku") 31
grubość 25
Stal to 50HF czyli resor, okładki w sumie nwm co to jest, chyba jesion ale łba se urwać nie dam.
Blacku pisze:I również czekam na szczegóły metody wytworzenia.
Wycinany kątówką, szlif też (kątówką). Wykorzystałem taki specjalny ,,patent" który polega na wkręceniu pręta w miejsce uchwytu i przytentegowanie jego końca do czegoś tak żeby się to to mogło ruszać na wszystkie strony i zarazem trzymało jednakowy kąt. Potem zahartowałem, ale jeszcze nie wiedziałem, że trzeba odpuścić zaraz po hartowaniu więc odprężyłem i zahartowałem znowu, odpuszczałem w 150 stopniach, niecałą godzinę (wiem, za mało). Pewnie popełniłem przy obróbce cieplnej masę błędów ale pieprzyć to - działa, ostrość trzyma. A no i szlif po pierwszym hartowaniu wykończyłem wiertarką z tarczami na rzepy na niskich obrotach bo na początku nie chciałem go wykańczać (przed hartowaniem) bo gdzieś na knivesach wyczytałem, że podczas hartowania się może kt pofalować, ale jak spróbowałem (po pierwszym hartowaniu, tym bez odpuszczania) pilnikiem popracować to od razu mi się odechciało - wziąłem wiertarkę, bzyk-bzyk i git, przy okazji ładnie wyrównałem szlif (a także przypadkowo podwyższyłem) bo wcześniej nie był idealnie płaski i równy.
No, potem najgorsza część roboty - rękojeść. Co do kształtowania to nie ma co tu dużo gadać, po prostu wiertara, później papiery. Natomiast wykańczanie, czyli polerowanie i potem impregnacja (czyli pseudostabilizacja super-glue i pkost) tego to była istna masakra. Wspomniałem o tym wcześniej, ale jak już tyle napisałem to mogę jeszcze trochę.
Otóż:
Po wypolerowaniu przyszła pora na pseudostabilizację. Wziąłem więc klej w łapę i... skapnąłem się, że muszę mieć coś do rozprowadzenia super-kleju po całej powierzchni. Stwierdziłem, że najlepszy będzie plastik, więc z braku czegoś innego urwałem kawałek opakowania po chusteczkach (no wiadomo, folia z obrazkami). Wywaliłem kilka większych kropel na drewienko po czym zacząłem smarować. W tym właśnie momencie ciśnienie mi podskoczyło, bo zauważyłem, że farba z folii postanowiła się rozpuścić.
Jak myślicie - gdzie została? Oczywiście na drewnie
, więc kląc siarczyście, zacząłem szukać papieru ściernego (bo gówno oczywiście od razu zaschło więc zetrzeć się nie dało
), który postanowił akurat w tym momencie zniknąć.
Seria nieszczęść.
No ok, znalazłem, starłem cały nałożony klej... Jeszcze raz więc, tym razem do rozprowadzania użyłem folii alu, było ok. Nawaliłem kilka warstw i gdzieś polazłem.
[teraz musicie wiedzieć, że próbowałem już kiedyś na tym drewnie (w sumie to właśnie na tych okładkach, z tym, że wtedy były jeszcze świeżo wyciosanymi z pniaka deseczkami) takiej pseudostabilizacjii, z tym, że:
a)drewno było tylko przetarte papierem 180 a nie wypolerowane na pupkę niemowlęcia
b) położyłem jedną, cieniutką warstwę, dopiero po jej wyschnięciu drugą
Efekt był podobny do tego co uzyskałem przy tym nożu po wielu godzinach roboty...
Nie wiem, czemu tym razem nie zrobiłem podobnie, chyba bałem się, że jakimś cudem wyjdzie gorzej... Nie wiem]
No i po powrocie patrzę:
kurde no, jakieś to chropowate takie, nierówne, brzydkie, nie takie jak wtedy...
A j**ać to, ścieram to gówno i potem w pokost i [...]
Jak powiedziałem tak zrobiłem - ztarłem klej (tj. wtedy myślałem, że starłem cały) i siup w pokost. Resztę opisałem wyżej, czyli:
Lazau pisze:Okazało się, że te ciemne placki to miejsca z których zebrałem cały klej przypadkowo (długa historia) więc zeszlifowałem cały, nałożyłem znowu kilka warstw, potem polerung i pokost, teraz schnie sobie.
Już wysechł dawno, wygląda na to, że jest tak jak miało być, a ta ,,długa historia" to właśnie to co teraz naskrobałem.
Jeszcze kilka fot:
Porównania do Mory
Strasznie mi się podoba ta widoczna warstwa kleju
Dalszy przebieg mikropęknięcia można obejrzeć pod mikroskopem.
, trza jeszcze tylko pochwiszcze zrobić.
, ale mój aparat robi jeszcze gorsze (te były robione fonem).
parametry poprosimy 
Bo nie rdzewieje 
